کیستی کاینگونه با ما آشنایی میکنی؟

ناشناسی ، از چه با ما دلربایی میکنی

ای غریبه! کیستی با این صدای مهربان

کم کمک داری  دل ما را هوایی میکنی

سایه های غم چو می افتد به دیوار دلم

با محبت میرسی مشکل گشایی میکنی

تا که شب پا مینهی بر شهر رویاهای من

آسمانم را تو غرق روشنایی میکنی

شعرهایم رنگ میگیرند و زیبا میشوند

رنگ شبهای مرا هم کهربایی میکنی

با طلوع یک تبسم تا که می آیی مرا

گرم از حس لطیف بی ریایی میکنی

با تو بودن خوب و شیرین، بی تو بودن تلخ و بد

گاه می آیی و گه میل جدایی میکنی

ذره ها  با هر کلامت  بیشماران میشوند

عاقبت در عشق خود ما را فدایی میکنی

چون "ستاره" در هوای عاشقی پر میکشم

در من امشب چون همیشه خودنمایی میکنی